Het heeft even geduurd voor ik wist of ik weer met mijn weblog verder zou gaan. Het voegde voor mij weinig toe, waarover moest ik bloggen, zijn er eigenlijk wel mensen die mijn verhalen lezen?
Toen ik eindelijk zover was dat ik dacht...yes, ik heb er weer zin in, sloeg mijn zin weer om in een dip.
In september verloor ik mijn baan, samen met vele collega's. We zagen het wel aankomen, maar je hoopt toch altijd dat het op het laatste moment niet doorgaat. Maar door fusie en reorganisatie zijn er ruim 30 mensen boventallig, secretaresses, locatieassistenten, managmentsecretaressen.
Maar je bent machteloos, ondanks je protest en het feit dat het allemaal gewoon niet klopt, er was geen sociaal plan en er was voor de achterblijvende collega's totaal geen overdracht. Chaos ten top.
Ja...we worden nog steeds uitbetaald, ja...we zitten in een traject dat Werk naar Werk heet, ja....we worden begeleid op alle mogelijke manieren om ander werk te zoeken......
Maar als je op een bepaalde leeftijd bent, wel wat diploma's maar onvoldoende om mee te draaien in deze maatschappij, dan weet je al dat werk er niet in zal zitten.
Een half jaar begeleiding, 38 maanden ww en daarna een soort uitkering omdat je in een bepaalde regeling valt......alsof je het daarmee red tot je pensioen.
Ik heb een koopwoning, dus bijstand of wat voor uitkering ook gaat aan mijn neus voorbij. Het enig wat ik kan doen is hopen, heel veel hopen!!
Begin deze maand (2 dagen na mijn verjaardag) overleed onverwacht mijn moeder. Ze zat al 5 jaar in een verzorgingsinstelling voor dementerenden, Kleinschalig Wonen. Ze werd er goed verzorgd en was gelukkig.
Er valt een leegte, het besef dat je geen ouders meer hebt, niets om even naartoe te gaan. De crematie en het leeghalen van haar kamer bracht weer de herinnering aan vader terug, hij overleed een jaar geleden.
Nu lopen we tegen de kerst aan. Voorheen zou ik normaal gesproken in november al zou zijn begonnen met de opbouw, nu is het vorige week dat ik begonnen ben. Mede door mijn kleinzoontje die steeds vroeg of ik de "kesseboom" al had staan en de "kessedorp" en alle "lichjes", want.. ja oma, dat moet jij doen want ik wil kijken.
Dus toch maar begonnen en ik heb er weer plezier in. Niet alles zal neergezet kunnen worden, daarvoor is de tijd te kort, maar ik ga door tot ik het echt genoeg vind.
De komende dagen probeer ik in mijn blog wat foto's te laten zien. Hier alvast mijn kerstboom en dorp.
