Zoals de sneeuw en vorst waardoor ze (noodgedwongen) thuis moeten blijven, de toestanden die ontstaan door de leuke ideetjes van onze regering en de griepgolf die het land nu teistert en de oudjes met "bosjes" tegelijk velt.
Geveld door verkoudheid (gelukkig geen griep) zoals zere keel, hoesten en niezen, had ik weinig zin om iets te ondernemen. Tussen de hoestbuien en de keelpijn door ben ik nog gewoon gaan werken. Want zolang er geen koorts in het spel is en ik de keelpijn kan bedwingen met dozen Strepsils en kilo's drop blijf ik echt niet thuis.
Maar ja, als je dan in de avond thuis komt dan merk je wel dat je energie behoorlijk minder is geworden. Met veel tegenzin wat eten maken, neerploffen in de stoel en alleen wat zappend voor de tv hangen, zo kwam ik de avonden door.
Iets maken voor de weblog kwam er niet van, de webloggen van anderen lezen al helemaal niet, ik leefde een beetje in Snotterland.
Dus in mijn archief gedoken en een paar "oudjes" opgedoken, pergamanowerkjes die ik heel lang geleden eens gemaakt heb.
Geïnspireerd door mijn dochter, die in het verleden waaiers verzamelde, kwam deze waaier tot stand.
Wit kantwerk dat een heel werk was. Maar wel hartstikke leuk om te doen. Ik ben nog aan het bedenken of ik het onder de glasplaat van het theekastje zal leggen.
Deze zal er zeker goed bijpassen.
Inmiddels heb ik de pen weer opgepakt en begonnen aan een nieuw werkje. Het blijft leuk, pergamano.
