zondag 25 mei 2014

Dieren

Ondanks dat mijn huis een soort bouwput is geweest en ik nog steeds in de rommel zit, slaan mij diertjes zich er goed doorheen.

Kiddy vindt het allemaal wel spannend, hoewel hij het lawaai van de boorhamer niet echt kon waarderen. Maar wat was het leuk om tussen de dozen te rommelen en in de zak te snuffelen met het plastic.


Maar hij draait er ook zijn poot niet voor om, om de zak helemaal leeg te trekken en er dan in te gaan slapen.



Slapen kan Kiddy trouwens als de beste. Waar ook in het huis, hij vindt altijd wel een plekje om te dutten.
Zeker als het zonnetje schijnt.


Tjebbe vind de verbouwing allemaal maar eng. Hoewel hij zo goed als doof is en de herrie niet echt hoort (hij slaapt gewoon door het lawaai van de boorhamer heen) heeft hij er toch last van. Maar dat is vooral denk ik omdat hij zijn slaap en ligplekjes steeds kwijt is. 
En Cavaliertjes kunnen altijd zo heel erg zielig kijken!!!


Hij ligt nu ook het liefste op spullen van mij om maar zo dicht mogelijk bij me te zijn.
En dat kunnen lapjes, zakjes enz. zijn. Haha, wat zal er toch in dat koppie omgaan?

Hier waren we het behang in de slaapkamer eraf aan het halen. En uiteraard lag Tjebbe weer op een lap die ik net gebruikt had. Gekke hond!

Gelukkig heeft hij zijn slaapplekje weer terug...op mijn stoel!










dinsdag 6 mei 2014

We gaan weer verder

Na een paar droevige maanden heb ik besloten toch langzaamaan mijn weblogje weer te hervatten. 

Met kerstmis is mijn lieve oude vader ziek geworden en naar het ziekenhuis gebracht. In januari is hij overleden.
Mijn vader was 90 jaar en 65 jaar getrouwd met mijn lieve moeder. Een opa die belangstelling had voor zijn kleinkinderen en veel met hun praatte over toneel, interieur, mooie gebouwen en alles wat maar in hun leven speelde.
Trots als hij was op zijn 14 achterkleinkinderen!

Mijn moeder bleef verdrietig achter, zij woont al jaren op Kleinschalig Wonen, een afdeling voor dementerenden. Vader kwam daar iedere dag even een kopje koffie drinken en de krant brengen.
Ze mist hem en weet nog goed dat hij is overleden, dat maakt het ook voor ons erg moeilijk.

Gelukkig wordt ze liefdevol verzorgd door de begeleiding en wij komen zo vaak als we kunnen.
Onlangs was mijn kleinkind bij mij en zijn we samen naar omioma gegaan. De onbevangenheid van zo'n ukkie van 2 jaar is geweldig om te zien. Handjes en kusjes geven aan de voor hem toch onbekende oudjes, die het heerlijk vinden om naar hem te kijken.

Voor mijn lieve mama nog een keer een mooie kaart:



Ik geef je een roosje m'n Roosje
Ik geef je een roos elke dag
En ik hou van jou, tot de wei zonder dauw
En de echo niet lacht om een lach


Feestdagen

 Tja, en daar zit je dan met je goede voornemens. Ik dacht in juni....zo nu heerlijk weer verder met de weblog.  Maar..zoals je ook in janua...